Þar sem hjartað er . . . .
. . . . er heima.
Þá er maður komin suður. Var reyndar ekki alveg tilbúin til að fara heim eftir
að hafa verið búin að koma mér svona rosalega vel fyrir fyrir norðan. Það var
svo kósí og fínt hjá mér og maður orðin góðu vanur eftir að hafa verið í
vikufríi og svo var Anna Huld komin líka. Er búin að vera í viku í verknámi á
fæðinga- og kvennadeildinni hérna á Skaganum. Búið að vera frekar lítið að gera
fyrir mig en er þó búin að sjá eina fæðingu sem var rosalega flott og gekk eins
og í sögu:) Klökknaði meira að segja þegar krílið kom í heiminn enda ein
fallegasta stund lífsins... úffff já hormónarnir mínir eru líka all over þessa
daganna. Það er kannski þarna í loftinu á fæðingardeildinni. Svo er ég líka
búin að vera mikið hjá henni Önnu Þóru minni og það er orðið svakalega stutt í
litlu snúlluna hennar, gæti meira að segja bara komið hvenær sem er þessa
daganna. Manni er farið að hlakka svo til að sjá hana. Ég er eitthvað rosalega
meir og mjúk núna. Það er sennilega móðureðlið. Ég missti mig yfir 12 þætti af
Grey´s, held ég hafi aldrei grátið jafn mikið yfir einum þætti í sjónvarpi. Var
meira að segja komin með ekka. Grét reyndar líka yfir 13 þætti. Ef að
eggjastokkar klingja þá eru mínir að hringja þessa daganna. Verst ég á ekki
mann annars myndi ég vera að vinna hörðum höndum þessa daganna! Þessi litlu eru alveg að heilla mig upp úr skónum og ef ég fæ aðeins að
passa þau fyrir mömmurnar þá er dagurinn fullkominn:) Ég er sko alveg á réttum
stað núna í verknáminu.
En við stelpurnar og strákarnir reyndar líka fórum á djammið um síðustu helgi á
Akureyri. Stelpan fékk sér meira að segja í glas og læti bara eftir 9 mánaða
langt hlé. Framan af hélt ég að það ætlaði ekkert að rætast úr
laugardagskvöldinu og var nánast komin í fýlu með ávaxtabjór nr 4 bara yfir
ástandinu en það dró frá dökkum skýjum og á endandum varð þetta skemmtilegt
kvöld í góðra vina hópi. Svo keyrði ég heim með Karó á sunnudaginn og tók
skverinn með stelpunum mínum um kvöldið.
Þrátt fyrir að áfengispásan sé búin í bili þá hef ég ákveðið að áfengi verður
bara framvegis sem spari og býst ég ekki við því að fá mér næst í glas fyrr en
í flotta matarboðinu fyrir norðan í mars. En kannski læt ég einu sinni undan
stelpunum og tek á því "létt" í borg óttans. Ég er samt orðin eitthvað svo
varkár og vandlát á vín og menn og er farin að meta mig hærra en ég hef nokkurn
tíman gert áður. Ég hef nú þegar hafnað einu stefnumóti en fengið í hendur
númer hjá eðalmanni nokkrum sem mun verða vel geymt um óákveðin tíma. En ég er
náttúrulega í Hlé-i. Ég nenni ekki bara að eyða tíma mínum í eymingja og vil
frekar kjósa að eyða honum með fólki sem ég þekki og veit að það er þess vert
að eyða tíma mínum með. Svo er ég eitthvað öll að róast líka. Ég hef öðlast
innri ró sem ég vissi ekki að ég væri að missa af. Nenni hreint ekki í ösina í
RVK og vill bara vera heima. En ég er allavega komin með íbúð þar í sumar sem
ég mun gera að minni eigin enda er borgin heillandi á sumrin með öllu sínu
mannlífi. Svo verð ég ekki langt frá miðdeplinum heldur í sjálfu Skuggahverfinu
rétt neðan við Laugarveginn og get gengið allra minna leiða. Ég er að fara í
atvinnuviðtal á miðvikudag þannig að þetta lítur allt vel út.
Ég hef hugsað um það sem ég var að tala um hérna síðast og hef ákveðið að taka
ekki áhættuna... allvega ekki í bili. Tíminn leiðir ýmislegt í ljós og hvort
sem það verður mér í hag eða ekki þá er þetta eitthvað sem verður í lífi mínu
um komandi ár allavega. Kannski hefur maður fundið eitthvað til að hlakka til
sem er tilfinning sem mér finnst hafa vantað í nokkrun tíma. Það sem færir
manni hamingju er ætíð eitthvað gott. En það sem gefur manni hamingju getur
líka sært mann mest. Þannig að næst þegar ég spila leikinn sem slíkan þá ætla
ég mér að vinna og ef það verður ekki fyrir bikarinn þá allvega fyrir brons;)
Eva Pælios
Þá er maður komin suður. Var reyndar ekki alveg tilbúin til að fara heim eftir
að hafa verið búin að koma mér svona rosalega vel fyrir fyrir norðan. Það var
svo kósí og fínt hjá mér og maður orðin góðu vanur eftir að hafa verið í
vikufríi og svo var Anna Huld komin líka. Er búin að vera í viku í verknámi á
fæðinga- og kvennadeildinni hérna á Skaganum. Búið að vera frekar lítið að gera
fyrir mig en er þó búin að sjá eina fæðingu sem var rosalega flott og gekk eins
og í sögu:) Klökknaði meira að segja þegar krílið kom í heiminn enda ein
fallegasta stund lífsins... úffff já hormónarnir mínir eru líka all over þessa
daganna. Það er kannski þarna í loftinu á fæðingardeildinni. Svo er ég líka
búin að vera mikið hjá henni Önnu Þóru minni og það er orðið svakalega stutt í
litlu snúlluna hennar, gæti meira að segja bara komið hvenær sem er þessa
daganna. Manni er farið að hlakka svo til að sjá hana. Ég er eitthvað rosalega
meir og mjúk núna. Það er sennilega móðureðlið. Ég missti mig yfir 12 þætti af
Grey´s, held ég hafi aldrei grátið jafn mikið yfir einum þætti í sjónvarpi. Var
meira að segja komin með ekka. Grét reyndar líka yfir 13 þætti. Ef að
eggjastokkar klingja þá eru mínir að hringja þessa daganna. Verst ég á ekki
mann annars myndi ég vera að vinna hörðum höndum þessa daganna! Þessi litlu eru alveg að heilla mig upp úr skónum og ef ég fæ aðeins að
passa þau fyrir mömmurnar þá er dagurinn fullkominn:) Ég er sko alveg á réttum
stað núna í verknáminu.
En við stelpurnar og strákarnir reyndar líka fórum á djammið um síðustu helgi á
Akureyri. Stelpan fékk sér meira að segja í glas og læti bara eftir 9 mánaða
langt hlé. Framan af hélt ég að það ætlaði ekkert að rætast úr
laugardagskvöldinu og var nánast komin í fýlu með ávaxtabjór nr 4 bara yfir
ástandinu en það dró frá dökkum skýjum og á endandum varð þetta skemmtilegt
kvöld í góðra vina hópi. Svo keyrði ég heim með Karó á sunnudaginn og tók
skverinn með stelpunum mínum um kvöldið.
Þrátt fyrir að áfengispásan sé búin í bili þá hef ég ákveðið að áfengi verður
bara framvegis sem spari og býst ég ekki við því að fá mér næst í glas fyrr en
í flotta matarboðinu fyrir norðan í mars. En kannski læt ég einu sinni undan
stelpunum og tek á því "létt" í borg óttans. Ég er samt orðin eitthvað svo
varkár og vandlát á vín og menn og er farin að meta mig hærra en ég hef nokkurn
tíman gert áður. Ég hef nú þegar hafnað einu stefnumóti en fengið í hendur
númer hjá eðalmanni nokkrum sem mun verða vel geymt um óákveðin tíma. En ég er
náttúrulega í Hlé-i. Ég nenni ekki bara að eyða tíma mínum í eymingja og vil
frekar kjósa að eyða honum með fólki sem ég þekki og veit að það er þess vert
að eyða tíma mínum með. Svo er ég eitthvað öll að róast líka. Ég hef öðlast
innri ró sem ég vissi ekki að ég væri að missa af. Nenni hreint ekki í ösina í
RVK og vill bara vera heima. En ég er allavega komin með íbúð þar í sumar sem
ég mun gera að minni eigin enda er borgin heillandi á sumrin með öllu sínu
mannlífi. Svo verð ég ekki langt frá miðdeplinum heldur í sjálfu Skuggahverfinu
rétt neðan við Laugarveginn og get gengið allra minna leiða. Ég er að fara í
atvinnuviðtal á miðvikudag þannig að þetta lítur allt vel út.
Ég hef hugsað um það sem ég var að tala um hérna síðast og hef ákveðið að taka
ekki áhættuna... allvega ekki í bili. Tíminn leiðir ýmislegt í ljós og hvort
sem það verður mér í hag eða ekki þá er þetta eitthvað sem verður í lífi mínu
um komandi ár allavega. Kannski hefur maður fundið eitthvað til að hlakka til
sem er tilfinning sem mér finnst hafa vantað í nokkrun tíma. Það sem færir
manni hamingju er ætíð eitthvað gott. En það sem gefur manni hamingju getur
líka sært mann mest. Þannig að næst þegar ég spila leikinn sem slíkan þá ætla
ég mér að vinna og ef það verður ekki fyrir bikarinn þá allvega fyrir brons;)
Eva Pælios