90 % hlátur

. . . . með sanni.

Fallegar skagameyjar . . .

Þurfum við að ræða það eitthvað?

Að sjálfsögðu með sigurbikarinn

HVÍLÍK HELGI!!!!

Ég mætti 08:00 af fúsum og frjálsum vilja upp í skóla á föstudagsmorguninn þar sem ég ætlaði að vera búin að læra eitthvað svo að ég yrði ekki með samviskubit um helgina. Þegar líða tók á morguninn voru verðurguðirnir okkur þó ekki hliðhollir og það fór að draga úr mér vind eftir því sem líða fór nær hádegi en vegna þess að þær hringdu allavega ekki í mig þegar átti að leggja upp þá hlytu þær allavega að vera á leiðinni! Erla Þóra hafði miklar áhyggjur af því að ég ætlaði ekki að tékka á þeim en ég vildi ekki storka örlögunum. Ég var svo bara með þeim E&B á skvernum. Kl 17:00 fékk ég svo símhringingu frá stelpunum þar sem þær sögðust vera að leggja í hann vegna þess að þeim var ráðlagt að bíða uns veðirnu myndi slota. Ég var sátt þrátt fyrir að þær væru 4 klst á eftir áætlun, þá gætu þær loksins komið til mín. Þegar ég hafið bundið enda á símtalið sagði ég stelpunum að ég þyrfti að fara í vínbúðina og kaupa hvítvínsbelju því ég ætlaði allavega að vera orðin kennd ef þær myndu svo hringja og tilkynna mér það að þær þyrftu að snúa við. Klst síðan hringdu ferðalangarnir í mig sem eru mjög líklega skyldar Ladda og sögðust vera í Varmahlíð og kæmu eftir um klst. Mitt litla hjarta hoppaði af ánægju. Helgin langþráða var að verða að veruleika;). Ég fór því heim og beið spennt með því að finna mér ýmislegt til dundurs!

Þær birtust svo 2 klst síðar búnar að panta pizzu og láta senda á Norðurmýri 6 (sem er nb ekki til), hel sáttar. Eftir að vera búnar að renna niður matnum og segja frá hetjusögu ferðarinnar þar sem þær félagsfræðimenntuðu lögðu sig í líf og líma til að athuga með ferðalanga á Ecoline, sjænuðu þær sig, opnuðu áfengið og partýið byrjaði. Ég leyfði Ásu að prófa tætarann minn sem gerði ekkert fyrir hana en æ og ó. En ég sagði við hana að þetta væri ekkert vont og það eina sem væri að mana mig upp í væri bikini línan og hún sagði hreint út: "Nei Eva nei!". LI gengið var að sjálfsögðu mætt til Ak ásamt öðrum C og D liðum og þar sem Bárann er komin nánast í Crewið þrátt fyrir að hafa ekki verið boðin að vera með í neinu liði var stelpunum boðið í partý. Það var rosalegt fjör og Evan átti klárlega setningu kvöldsins þegar ég spurði þá hvort þeir ættu nokkuð að vera fara út: "Ætti þetta ekki meira að vera kvöld til að nudda hvorn annann og skalla á milli?" Spurði svo í mest sakleysi: "Hvað curfew-ið væir?" Það sló dauðaþögn á hópinn. DAUÐAÞÖGN! Allt svo þangað til einhver aulaði út úr sér hvað það þýddi og ég útskýrði það. Þá hló hver eins og mest hann mátti. Það var einn meðlimur sem missti af brandaranum og hefur varla boðið þess bætur enda var sú manneskja bara í eldhúspartý þar sem var hreinlega skál í boðinu;0). Um kl 01:00 var leiðinni haldið niðri í bæ og eins og áður hefur verið nefnt þá var ég búin að biðja stelpurnar um að gera sér engar væntingar þar sem föstudagskvöld lofuðu yfirleitt ekki góðu hér í hjarta norðurlands. En þeim var sannarlega sannað annað. Við dönsuðum af okkur rassgatið á Amour. Það var einnig mikið um að boðið væri í glas en einhverra hluta vegna afþakkaði ég hvern einasa drykk af þeirri ástæðu einni að ég væri nú með háskólatilboð. Já það er þá ástæðan líka. Svo kallaði ég bara til barþjónsins að koma eins og VIP meðlimur. Það voru allir frekar blekaðir þetta kvöld enda búið að losa um mikla streitu, 6 klst ferðalag hjá stelpunum og hjá mér að þær væru actually komnar. Við komum allar heim í sitt hvoru lagi nema Hrefna og Ása (og ég að ég hélt). Fyrst Eygló, svo Elísabet, Bára, ég og stelpurnar. Sumir tóku leigubíl en aðrir stoppuðu fólk á rúntinum (það gengur greinilega í hverju bæjarfélagi) en aðrir gengu heim kápulausir, enn aðrir viltust svo bara eftir að vera svívirtar og stormað út (með smá dramantískum ýkingum) og stoppuðu lögregluna á göngugötunni til að spyrja þá í hvaða átt miðbærinn væri, bara eins og í hinum stórborgunum hreinlega. Ég hélt svo uppi heimatilbúnum skemmtiatriðum, m.a. smá félaga, þegar síðustu gestirnir komu heim eftir að vera búin að úthúða svoleiðis myndamanni einum sem ég tók á tal við niðri í bæ. Ástæðan: Hann bauð mér í partý! Já og ef svoleiðis hegðun á ekki rétt á sér þá veit ég ekki hvað. Ég sagði það hreint út að mér þætti hann ÓGEÐSLEGUR (eins og hann var nú sætur og saklaus). Að bjóða mér í partý með fólki sem ég þekkti ekki neitt. Já maður sparar sko ekki stóru orðin. Og það voru fleiri sem létu heyra í sér þetta kvöld, allir nema Eygló.

Á laugardeginum var byrjað á B vítamín sterkum í boði Bárunnar því það er það nýjasta að þær lækni allt. Ein fyrir djammið og ein á morgnanna. En áhrifin eru sennilega einstaklingsbundin;) Svo var skellt sér í sund um eitt leytið. Þrjár pöntuðu sér ljósatíma þó að einungis ein hafi nýtt sér allann tímann. Þynnkan var eitthvað að setja til sín. Við hlóum og hlóum í pottunum í lauginni á meðan sturtan hreinlega stakk aðra sem voru ekki að meika daginn. Svo var leiðinni heitið í vínbúðina þar sem að einn meðlimur hópsins var ekki að meika það og lá við ælu fyrir utan sem henni fannst mjög óviðeigandi og spurði hvort að það væri ekki við hæfi að fara alvarlega að hugsa sinn gang ef manni liði svona fyrir utan stað sem þennann. Svo var farið á Glerártorg í Creps. Hrefna bauð upp á forréttinn sem var LGG á línuna. Við erum allar með einhver trix enda þekkjum við hver einustu lyf í læknabókinni við hverju sem er. Eygló hreint blöskraði vitneskja okkar og sagði: "Stelpur þið vitið þetta í alvörunni ekki!" Það voru sagðir hver brandarinn á fætur öðrum og við grenjuðum frekar tvisvar sinnum en einu sinni úr hlátri. Svo var okkur borði í kokteilpartý á fimmunni (sem varð lína laugadagsins ásamt þristinum og áttunni). Við afþökkuðum það þó á endandum eftir hlátur í boði Báru. Við kíktum aðeins í búðir en þynnkann helltist all svaðalega í Evunna. Ég var ekki að meika það. Ég tók hvern einasta helga stað til að setjast á og sat sem fastast á milli þess sem ég stóð og stundi og starði svo bara. Við komumst af þvi að svartur er totally inn þar sem við stóðum sex saman eins og við værum að koma úr jarðarför, allar í svörtu frá toppi til tárar. Það kom einnig upp að við ætluðum allar í svörtu um kvöldið.

Eftir sjæningu var farið á Greifann að borða. Við vorum mikið að spá í Sambuca sjávarréttasúpunni en enduðum allar á einhverju einfaldara en Bára fékk sér allavega steik enda í ófá skipti búin að nefna það að henni langaði í kjöt um daginn;0). Evan var búin að bjóða til partýis og var bara þokkalega mæting, passlega mæting skulum við hafa það. Það var mikið um hjúkkur og Eygló gat ekki verið minni manneskja og kynnti sig sem Eygló íslenskufræðing og það var emjað út hlátri yfir henni en henni var að sjálfsögðu fúlasta alvara. Eftir MIKINN hlátur út í eitt var farið í Sjallann. Hann var nú daprari en oft áður en eitthvað þó. Móttó kvöldsins var að borga aldei fyrir drykkina sína og sumir voru svo vissir að þeir tóku ekki einu sinni með sér kortið sitt. Það voru teknir nokkrir dansar, barferðir og að sjálfsögðu myndir með bikarnum góða. Við erum nokkuð í því að mana hvort aðra upp í eitthvað. Eygló fékk meðal annars manneskju til að fara til mín og segja mér að ég kynni ekki að dansa. Þegar hún kom svo sagði hún; "Heyrðu það er svolítið ósamræmi milli hægri og vinstri lappana á þér." En Evan lét ekki slá sig út af laginu og svaraði: " Já, ég er líka örfætt!" Sem varð svo að sjálfsögðu af brandara sem sló í gegn. Eftir að vera búin að skanna staðinn ágætlega var haldið yfir á Cafe Amour. Þar var rífandi stemmning og gleði og glaumur. Dansgólfið var klárlega staðurinn. Þegar ég brá mér svo í eitt skiptið niður á barinn stendur myndalegur maður fyrir framan mig og ávarpar mig með nafni. Ég horfði á kauða. Kom honum ekki fyrir mig en vildi ekki vera minni manneskja en hann þannig að ég byrjaði bara að spjalla við hann. Hann segir svo eftir smá stund: "Þú hefur ekki hugmynd um hver ég er." En ég svaraði:"Jú jú jú" (og hugsaði það eitt að koma mér allavega á rétta sporið)". Ég bauð manninum með mér útfyrir þar sem við hittum Elísubet og það, að ég kannaðist ekki við þennan annars ágæta mann, átti eftir að kikna í samanburði við það sem Elísabet henti framan í mig og óskaði ég þess heitast að maðurinn hefði skaðaða heyrn, allavega á öðru. Hún tók ekki hintinu þegar ég var að biðja hana um að þegja en nei nei nei Ellan var að meika það sem við gátum reyndar hlegið mikið af daginn eftir. Þegar lokaði svo á Amour var farið í nætursöluna. Ég hitti aftur manninn sem ég veit nú öll lýti á. Hann var svo almennilegur að ganga með mér heim á leið sem var fínt þar sem mér vantaði iðulega einhvern til að halda á veskinu mínu og styðja mig þar sem ég var á mínum hæstu hælum og fljúgandi hálka. Ég hafði hins vegar áhyggjur af stelpunum þar sem leiðir okkar skyldu og hringdi í þær reglulga. Báran var orðinn sátt með sveittann burger (kjöt að sjálfsögðu) og var send til að passa pláss í leigubílaröðinni. Þegar ég í eitt skipið hringdi svo í Ásu þá var það eina sem hún spurði mig til baka hvort ég væri fljót að hlaupa. Ég er greinilega búin að horfa of mikið á spennuþætti í sjónvarpinu því ég sá fram á það að ég ætti að fara að villa fyrir einhverjum. Ég ákvað samt að röllta bara heim og samkjaftaði ekki á leiðinni! Þegar ég var svo að verða komin heim þá hringir Bára litla með eldspýturnar og segist vera læst úti. Ég segi henni að bíða róleg því Hrefna sé á leiðinni skömmu síðar. Báru leist nú ekkert á það enda búin að hlakka mikið til heimkomunar. "Eva!" segir hún þá. "Er nokkuð annað í stöðunni en að skera bara á netið?" (sem er nb í gluggunum hjá mér og eflaust rándýrt) en ég fékk hana nú blessunarlega ofan af því. Þegar ég kom svo heim var Báran hvergi sjáanleg og mér stóð ekki á sama og var að spá í að fara að leita að henni í garðinum. En nei viti menn. Stelpur redda sér og Báran pantaði taxi heim og sótti bara lyklastelpurnar í bæinn. Eftir að við vorum allar saman komnar í sumarbúðarfílinginn var hlegið og hlegið og hlegið.

Sunnudagurinn var líka ljúfur. Stelpurnar mínar urðu veðurtepptar enda ekkert færi milli Vatnagarðs og Húnahvers (nöfnin voru ekki alveg á hreinu) og voru því extra nótt. Þær voru reyndar ekki sáttar því hálftíma eftir að þær voru farnar (og komnar til baka) var ég búin að taka öll sönnunargögn þess efnis að þær hefðu verið þarna (já stelpan kemdi). Við lágum svo bara í leti fram eftir. Skelltum okkur svo í bíó um kvöldið ásamt öllum öðrum veðurtepptu ferðalöngunum, biðum í náinni snertingu við næsta mann og þurftum að sitja á fremsta bekk með textann stærri en höfuðið á okkur. Fórum svo á kaffihús (allt svo eftir að Bára greyið hafði svalað fróun svengdar sinnar en hún nefndi það nú bara að henni liði eins og hún væri í einhverjum megrunarbúðum). Þar var hlegið enn þá meira, þar sem "hver" varð orð kvöldsins og við fundum það út að af allri helginni þá höfum við hlegið 90 % af tímanum.

En sumt sem gerist í Vegas stay´s in Vegas.

Stelpurnar fóru svo þræl sáttar og áttu orð á því að þær hafi sjaldan skemmt sér svona vel. Já elskurnar svona er að koma til mín;0). Ég sver að ég er ennþá að hlægja . . . . . . Takk endalaust fyrir að koma til mín my loves og eiga með mér þessa snilldar helgi.

Ég veit ekki einu sinni hvernig mér datt í hug að jafnvel íhuga það að fara í drykkjupásu í upphafi ársins.

Eva f-bakari

Ps. Stelpur. Ég hef uppgötvað það hvaðan húfan og jakkinn sem var heima og enginn kannaðist við því ég kom eigi heim utanyfirfatalaus á föstudagsnóttina;0)

Alsæla

Ég vonaði að það væri föstudagur á mánudaginn, þriðjudaginn, miðvikudaginn og í dag en svo er hann er á morgun:0). Mér finnst í alvörunni eins og jólin séu bara að koma aftur og þau eru ný búin. Ástæðan fyrir þessu er að ég trúi því að dagurinn á morgun verður góður dagur. Ástæðan fyrir því, jú stelpurnar mínar eru LOKSINS að koma til mín! Bára, Eygló og Hrefna eru making there debute en Ása og Elísabet hafa nú komið nokkrum sinnum. Þær verða komnar seinnipartinn á morgun þannig að dagurinn munum sennilega líða eins og aðfangadagur frá morgni til kl 18 en þær verða einmitt komnar um það leyti.
Það eru ekki bara stelpurnar mínar sem eru að koma því það verða new boy's in town. Já hið árlega mót fjármálamanna er nefninlega um helgina og það verður bara gaman.

Ég sendi þeim tölvubréf áðan til að hafa allt á hreinu. Ég varaði þær meðal annars við því að í síðustu hópferð af þessari stærð þá höfðu stelpurnar fengið nett áfall á föstudagskvöldinu vegna þess að í 15.000 manna bæjarfélagi var ekki mikið um fallegt fé. Ég sagði þeim líka frá því að klósettið á heimilinu hefði verið upptekið frá morgni til kvölds (við erum jú stelpur) með ýmsum mjög fyndnum afleiðingum en þrátt fyrir eitt lítið baðherbergi í Löngumýrinni þá er ég með þrjá góða spegla;), búðarferðir í stórverslanir eins og RL búiðna eins og hún er kölluð á norðurlandinu breyttist í martröð að sökum þynnku, sumir hösluðu, fengu sér búkollu sem fór reyndar frekar niður á viðkomandi en upp í þá og mig minnir að öllum hafi verið boðið í glas. Sumir ældu eina langlífustu ælu sem fréttir hafa farið af, sem gerir innihaldsefni doritos annsi grunnsamleg og vegna þessa þá neitaði ég manneskjunni um að fá tréfil lánaðann hjá mér og sagði að hún myndi bara æla á hann.

Margt hefur gerst á þessari umræddu helgi hérna síðustu ár. Það gerist að menn taki niður hringa sem er svona mest ósvallt sem ég veit en sumir karlmenn hafa greinilega ekki fegnið passann í aumingjaklúbbinn enn eða sumar konur ekki nógu sniðugar að hafa þá þykka og þrönga. Sumir hafa þó hringana uppi (ná þeim kannski ekki af he he) og finnst sumt í lagi sem öðrum finnst ekki og við skulum hafa það á hreinu að ég tala EKKI af minni reynslu. Ég heyrði sögu af dömu einni sem var í knöppum dansi við einn slíkann og tók ekki eftir gullinu á fingri hans þar til vink hennar benti henni góðfúslega á það. Hún tók sig til og eypaði (eins og hún sagði sjálf) á hann yfir þessu. Sagði honum m.a. hreint út að hann væri búinn að skemma sénsinn fyrir öllum hinum karlmönnunum um kvöldið, satt og rétt! Látum þetta ekki gerast aftur. Ég er allavega þannig að ég horfi með því fyrsta á hendurnar og ef það glóir í gull, get lost!

Ég vil enda þennan hluta á þeim fleigu orðum sem ein vinkona mín sagði þegar ég sagði henni hvaða helgi væri í vændum: "Vóoooooo það hefur nú oft borði vel í veiði þessa helgi!" Það verður sennilega öllu tjaldað um helgina: Veiðihárum, skyggni, stöng og jafnvel netum. Hvað geta kynkettir ekki gert?;0)

Af öðrum málum að frétta er það að ég er orðin frísk. Það er til Guð.

Allar einkunnir eru komnar á blað þannig að ef allt fer á svipaðan veg á þessari síðustu önn og 10 einingum sem ég á eftir þá útskrifast ég héðan úr þessum skóla 14. júní með fyrstu einkunn.
Við erum byrjaðar að vinna í lokaverkefninu okkar en út af þessum mikla viðburði sem er að gerast hefur einbeiting mín ekki verið alveg með mér en hálfnað verk þá hafið er þannig að þetta er allt að koma. Rebekka er byrjuð að forprófa fyrir sunnan og við hinar farnar að líta inn í verkefnið. Þá bíð ég bara eftir að LÍN verði svo elskulegt að leggja inn námslánin svo ég geti farið að skipuleggja utanlandsferð 3 sem hefur NB verið bókuð. Já gott fólk, daginn sem ég klára síðasta verknámsdaginn minn í þessu námi flýg ég ásamt 17 öðrum fögrum fljóðum til Machester þar sem við allar ætlum að verða 18 ára aftur. Daginn eftir að ég flyt svo lokaverkefnið mitt í þessu miklu menntasetri flýg ég í 11 daga ferð til Danmerkur þar sem ég verð í sumarhúsi í viku og safna tani, heimsækja vinkonur mínar þar og spóka mig um Köben í eins og 3 daga.

Ég var að fá mér Facebook og er hooked á því. Ef það verður eins og myspace æðið þá stendur það í viku og svo nenni ég þessu ekki lengur. Ég var t.d. komin með 58 vini eftir sólarhring og fullt af dóti.

Ég er búin með seríuna af "Gossip girl", meira en hálfnuð með "Side order of life" og í dag var ég að uppgötva nýja þætti sem heita "Army wives" og lofa mjög góður. Þessir handritshöfundar verða nú að fara að hætta í þessu verkfalli. Það voru engir nýjir þættir í USA í síðustu viku. Ég á einnig til góða Næturvaktina en ég hef ekkert séð þá. Ég var svo heppinn að Sísí hugsaði til mín og lét mig hafa þetta allt því hún er svo dugleg á niðurhalinu.

En þá er best að ganga af sér vonandi einhver grömm, þrífa og svo tekur við beauty thirsday. Ég kannski tek tættarann á þetta fyrir kvöldmat. Well you can have it all;0)

Ég hlakka svo til . . . . .

xoxo

Eva spenntasta

Vikan veika

Veikindi hafa sett strik í reikninginn hjá mér í viku! Ég var heima s.l. þriðjudag og missti þess vegna af heilum degi á svæfingunni sem var dýrkeypt þar sem að ég var aðeins þar í 5 daga. En þetta kennir manni að klæða sig líka eftir veðri á djamminu sem við sunnlendingar (þ.e. ég) kunnum greinilega ekki. Síðasta vika snérist um tvennt, að fara í verknámið og liggja þess á milli undir teppi, í náttfötum og flíspeysu með klút um hálsinn og sötra hunganste með engiferrót. Ég er nánast búin að fara tvisvar sinnum í gegnum dvd safnið mitt. Það var rosalega gaman á svæfingunni og ég fékk loksins mojoið mitt að setja upp nálar til baka. Var farin að hallast að því að ég gæti það bara ei meir. Ég fékk líka að setja niður nokkra kokmaska og barkarennu. Ef ég svitnaði ekki vegna veikindana þá var það vegna spurninga svæfingalæknanna sem áttu til að koma með rosalegar spurningar. Þó virtist það nú aðalega vera ég sem lennti í því. Ég virka greinilega svona rosalega klár:0) eða ég vill allavega trúa því. Jakkinn minn varð alveg blautur einu sinni og það perlaði af enninu á mér. En nú veit ég allavega alveg ástæður þess af hverju settur er upp miðbláæðaleggur, af hverju það er slæmt þegar sjúklingar vakna skjálfandi, ALLA þættina í því sem hægt er að meta þegar sjúklingur er sofandi og síðast en ekki síst 1000 dollara spurninguna; Hvar í kúrfuni við sjáum C02 töluna sem er á skjánum og hvað talan segir okkur? Í stuttu svari; Það er nefninlega það magn CO2 sem er búið að vera lengst í líkamanum af því það er neðst í lungnablöðrunum sem gerir okkur kleypt að vita nokkurn vegin hvert C02 magnið er í blóðinu í líkamanum. Já ég sé eftir því að hafa ekki lært betur í lífeðlisfræði.

Það varð því lítið um djamm um helgina hjá mér. Það var vísindaferð á föstudaginn hjá Eir sem heppnaðist vel. Ég fór svo heim eftir hana og kíkti niður á Strik um kl 23 en var komin aftur heim um 01 og sofnuð fljótlega eftir það. Fór ekki með húfu og var helmingi verri þegar ég vakanaði daginn eftir en ég var á föstudaginn og kenndi því því alfarið um. Hélt matarboð á laugardagskvöldið fyrir mína nánustu hér. En vegna veikinda gerði ég bara eitthvað sem ég kunni, chillibollur og meðlæti og súkkulaðipönnukökur með rjóma og ávöxtum í eftirrétt. Ætla að bjóða þeim í eitthvað meira fancy þegar vora tekur. En þá taka einnig við grillpártýin í Furulundinum og þau klikka aldrei:0). Eftir matinn kíktum við aðeins til Halldóru þar sem stelpurnar fengu sér einn drykk eða svo. Kíktum á Amour sem var stappaður af fólki og svo á Kaffi Ak sem var sllllíííssssí! Þannig að ég lét mér nægja sitt hvorar 2 klst niðri í bæ þessa helgina. Sætir strákar??? Jú eitthvað að þessu RVK liði kom með þá með sér en það fór lítið fyrir þeim . . . . . kannski vanaði bara bjórinn í kroppen.

En þetta var allt síðustu vikuna. Fyrsti NYC kaflinn hér að neðan langur og skemmtilegur eins og mér er lagið;0).

Við erum að ræða það. 4 dagar í að það gerist . . . . . . .

Eva eyma

New York: 1 Kafli

MÍN NEW YORK

Ferðinni var lagt upp frá Akranesi á rauðri Toyotu Avensis 2005 um kl 13:00 á mánudeginum eftir að ég hafði knúsað Mæsu mína og Kristían bless. Meðferðis voru tvær ferðatöskur með þremur kjólum, auka nærlum og leggings! Já! Ég fór bara með fötin sem ég stóð í. Hvert rými í töskunni skyldi nýtt undir nýtt! Ég kom við upp á Landspítala Fossvogi (enda annað hægt í svona hjúkkuferð) til að pikka upp Kristjönu og Sonju þar sem Anna Huld var löngu löngu farin;0). Gústi skutlaði okkur svo síðasta spölinn og tók bílinn en hann var sannkallaður Chefför þar sem að mikið var um utanlandsferðir hjá fjölskyldunni á þessum tíma. Áður en systir mín hélt til Boston ásamt móður okkar þá voru utanlandferðir og heimkomur fjölskyldunar merktar á fjölskyldudagatalið. Fyrir utan okkur fór Jón bróðir til Hollands, bróðir Gústa erlendis og Gústi sjálfur einnig.

Við mættum tímanlega á flugvöllinn og enginn biðröð en eins og svo oft í ferðinni þá virtust biðraðirnar elta okkur og um leið og við höfðum tékkað okkur inn var biðröðin orðin allavega 20 mínútur. Ég hafði engar erindagjörðir á flugvellinum þannig að ég gat chillað alveg eins og sá heimsborgari sem ég er. Stelpurnar voru eitthvað á rúnta um þannig skellti ég mér líka en á meðan þær keyptu sér bækur keypti ég mér slúðurblöð enda flughrædd og þarf að hafa nóg til að hafa ofan af fyrir mér á meðan fluginu stendur. Ég var líka með ipod movie frá frænda mínum og mp3 spilara og einhvað fleira skemmtiefni. En viti menn. Flughræðslan er öll að rjátlast af mér og ég var hin spakasta með Sonju mér við hlið. Anna Huld og Kristjana voru líka annsi hressar fyrir framan okkur.

Eftir að hafa farið í gegnum tollinn í New York sem mér þykir stressandi þrátt fyrir að vera alsaklaus íslenskur ríkisborgari þá gat ég aðeins slakað á. Minn “tollmaður” bauð ekki góðan daginn og hvað þá brosti en gaurinn sem Anna Huld og Sonja fóru til daðraði bara eins og enginn væri morgundagurinn. Hann hefur greinilega verið nýr;0). Ég er ekki vön því að þurfa að redda mér af flugvellinum þannig að ég var alveg jafn glórulaus og stelpurnar með að koma okkur inn í borgina. Við létum svoleiðis taka okkur rass. . . . . Við ákvaðum að taka rútuna sem var “express” rúta til borgarinnar en karlinn þar var svo æstur í að fá okkur (hver var það ekki?) að hann nánast henti farangrinum okkar upp í rútuna. Þegar ferðin til borgarinnar byrjaði svo komumst við svo að því að þetta var allt annað en “express” ferð og hófum við þar með rúnt okkar um JFK flugvöllinn með rútubilstjóra sem fékk ökuskírteinið sitt í Cherrios pakka. Önnu Huld leist ekkert á þetta og í hvert skipti sem karlinn stoppaði þá bað hún Kristjönu vinsamlegast um að fylgjast með farangrinum okkar og hvort að hann væri örugglega ekki tekin út. Þegar hún leit svo til hliðar þá segir hún allt í einu: “Stendur hjálp þarna á rúðunni?” Við hlógum bara að þessari móðursýki í henni en það var rétt. Inni í rútunni stóð “HELP!” skrifað aftur á bak svo það gæti örugglega lesist og með smá þögn hlógum við svo af þessu, Anna Huld samt kannski minnst. Við komumst nú allavega til borgarinnar, fyrst að Grand station þar sem við skildum við Kristjönu þar sem hún fór til vinkonu sinnar í Brooklyn. Ég, Anna Huld og Sonja fórum aftur á móti upp í aðra rútu og á Penn station.
Þá var komið að því sem við höfðum beðið eftir. T.G.I. Friday´s! Já loksins fékk ég buffalo vængina mína með extra sósu og naut ég hvers bita og gaf frá mér sælu stunu í hvert skipti sem ég hafði dýpt þeim ítrekað í sósuna. Anna Huld fékk sér líka ekki eitt heldur tvö stór hvítvínsglös. Maturinn okkar lét samt bíða heldur betur lengi eftir sér og fengum við í sárabót ókeypis eftirrétt sem var svakaleg karmellu brownies bomba. Þá var það bara að koma sér á hótelið. Við tókum leigubíl frá Penn staiton en gerðum okkur ekki grein fyrir því að það að gefa upp nákvæma staðsetningu gæti verið sá höfuðverkur sem leigubílstjórnn ætti eftir að glíma við. Við settumst upp í bílinn hjá þessum að við héldum fína leigubílstjóra og gáfum upp heimilisfangið. Hann sagði ekki mikið en skammaði okkur fyrir að taka ekki bara neðanjarðalestina á hótelið! Já svona á sko að ná sér í viðskiptavini. Við tók svoleiðiðs þvílíkur leiðangur fram og til baka í þorpinu (willage) og Anna Huld fylgdist spennt með á skjánum (með því hvert taximan var að fara) og sagði: “Heyrðu hann ætla að fara hérna”, “Heyrðu hvert er hann að fara núna?”, “ Nei nei , hann er að fara eitthvað kolvitlaust”, “Nei, heyrðu við erum hér”, “ Nei, hann er núna komin í hring bara”, “Hann veit ekkert hvert hann á að fara”. En ég skemmti mér konunglega og svei mér þá ef ég meig ekki aðeins úr mig út hlátri. Þremur hringjum seinna komum við á hotel 17th. Þar tók indælismaður á móti okkur í lobbýinu. Herbergið okkar var þrifalegt, lítið og kósí en akkurat það sem við þurftum yfir blánóttina. Þegar við loksins settum höfuðið á koddann var klukkan á Íslandi um 05:00 að nóttu.

Daginn eftir vöknuðum við og skelltum okkur á Starbucks í morgunmat. Svo lá leið okkar niður á Times Square og svo á svæðinu milli 47 strætis og 32 strætis. Ég var búin að vera í NY í innan við sólarhring þegar ég var búin að fá hrós þess efnis hvað ég væri falleg, með fallegt bros og falleg augu! Sem sýnir bara hvað íslenskir karlmenn eru óraunsnarlegir. Við reyndum að ná í miða á Broadway sem var borin von út af handritshöfundaverkfallinu, fórum í fullt af búðum, hittum geggjað kúl svertingja sem var æstur í að við keyptum diskinn hans þar sem að hann ætlaði sér að slá í gegn. Eftir tilraun tvö þá keypti ég af honum eitt eintak, með stelpucoverinu að sjálfsögðu, áritaðann og lét taka mynd af mér með kappanum sem ég ætla að selja dýrt á E-bay eftir “his big brake”. Hann gaf okkur meira að segja smá forsmekk og söng einmitt eitt lag af disknum tileinkað okkur. Einmitt! Við enduðum svo í neyðarstoppi í H&M þar sem að ég kom bara með úlpuna sem ég stóð í og við ákvaðum að fara strax á djammið um kvöldið og ég sagði að það kæmi ekki til greina að fara í úlpunni á djammið. Fann mér peysu fyrir rest sem var nógu góð. Tókum taxa heim. Það var enginn röð þegar við komum en um leið og við vorum komnar í röðina tók fólk að flikkjast úr öllum áttum. Við tróðum okkur svo inn í taxann ásamt öllum pokunum og ég hló nokkuð mikið á leiðinni yfir þrengslunum.
Við fórum út að borða um kvöldið eftir stutt stopp til að henda inn pokunum og sturta okkur. Við fórum niður í Greenwich willage sem oftast er kennt við friends. Fórum þar á ítalskan veitingastað. Eftir það fórum við niður á Meet package district þar sem heitustu klúbbarnir eiga að vera. Við erum kvenmenn og vorum þess vegna búnar að spyrja nokkrum sinnum fyrir um hvert skyldi haldið. Þegar niður á aðalgötuna var komið fannst okkur eins og aðal Dj-inn hefði dáið eða eitthvað því djammlegt var ekki um að litast. Við römpuðum reyndar loksins á tvo klúbba sitt hvoru megin við götuna. Annar var eins og fyrir þá sem áttu meiri peninga en guð og hinn, Buddah-bar, leit út fyrir að vera lokaður. Við litum hvort á aðra en ákvaðum að taka í húninn á þeim lokaða en viti menn, okkur opnuðust dyr og innan þeirra var stór svartur maður sem bað okkur um skilríki. Þegar allt var gott og gilt opnaði hann fyrir okkar risa stóra hurð eins og á kastala og þar fyrir innan blasti við okkur gleði og glaumur og risastór búdda stytta við hinn endann á staðnum. Rosalega flott allt. Við settumst niður í einn drykk en ákvaðum svo að halda leið okkar áfram þar sem að dansgólfið var nánast ekki neitt og stelpur dansa. Dyravörðurinn benti okkur á tvo staði. Annar þeirra var tómur. Hinn var í penthouse-i á hóteli stutt frá. Þar fórum við strax á barinn og við Sonja pöntuðum okkur Mohjto, þann sterkasta sem ég hef séð og smakkað. Við létum þynna þá tvisvar og ekki nóg með það heldur hélt ég fyrir nefið á mér þegar ég drakk restinga af honum því mig hryllti svo mikið. Á staðnum var staddur svertingi einn sem gerðist annsi kammó við stelpurnar og með honum héldum við á klúbbinn Lotus þar sem okkur var lofað miklum dansi. Þegar við erum að fara að borga segir konan: “Þið vitið að það er Gay kvöld”. Við litum á hvor aðra en hin nýji vinur okkar sagði að það væri allt í lagi og bauð okkur öllum inn á staðinn. Það var margt að sjá og heyra á Lotus. Við komumst að því að þarna vorum við komnar í Amanda´s birthday partý! Amanda er kynskiptingur sem á það sameiginlegt með okkur Madonnu, Björk og XXX Rottveilerhundum að hafa gist á hotel 17th. Hún hélt ræðu og allt. Það var að sjálfsögðu afmæliskaka sem var ítrekað verið að reyna að bjóða okkur. Við Anna Huld hittum líka mann sem vildi æstur fá okkur á tónleika eða látbragðsleikriti eða eitthvað sem hét Azzetica og átti að vera eftirlíking af Metallica, nafnið allt svo. Ekki nóg með það heldur þegar við vorum búin að fá spjöldin í hendurnar þá ætlaði hann að slumma okkur sem við afþökkuðum ópent. Eftir hjartnæmu ræðuna hennar Amöndu um þegar hún fór í kynskiptaaðgerðina fór að týnast út af staðunu. Þrátt fyrir að vera á gay kvöldi þá fengum við samt einhverja athygli. Ég kynntist m.a. Paul tannlækni sem er æstur í að koma til Íslands, ætlaði alltaf að koma í sumar en það var svo mikið að gera í vinnunni að hann komst ekki. Stelpan lét hann því fá upplýsingar hjá besta leiðsögumanninum á landinu. Hann vildi líka endilega fá okkur á tjúttið með sér og bróðir sínum á fimmtudeginum og ég sagðist verða í bandi. Þarna var líka giftur maður frá Boston sem þótti við ægilega skemmtilegar og vinur hans sem var bara sjúkur í karla, konur eða bara hvað sem er. Þegar líða tók á nóttina, kvöddum við þessa menn. tókum taxa heim og löggðumst til rekkju.

Daginn eftir ákvaðum við bara að vera í nágrenni við hótelið. Byrjuðum á því að fara á Dunkin donut í morgunmat. Þar var útlendingur við afgreiðslu sem talaði afskaplega óskýrt og þegar hún var svo að afgreiða Sonju og Sonja skildi ekkert hvað hún sagði þegar hún sagði:“To stay og to go?” Og Sonja svaraði samviskusamlega: “Yes thank you.” þá svelgdist mér svo á appelsínusafanum því að ég hló svo mikið að ég varð að fara út úr búðinni. Snéri svo inn aftur þegar mér fannst ég hafa jafnað mig en þá láku tárin gjörsamlega niður kinnarnar á mér. Já gaman gaman og bara dagur tvö. Við versluðum við í nokkra höldupoka sem hendur okkar gátu borið m.a. fyrir tæpar 62.000 í Victoria’s secret. Ég var líka alveg að deyja í skónum (þeim einu sem ég tók með) þannig að ég varð að kaupa mér nýja sem var svo sem bara allt í lagi (þannig að þeir eru eiginlega ekki taldir með í þessum 7 sem ég keypti). En við fórum snemma til baka því Anna Huld var alveg æst í að sjá þegar kveikt yrði á jólatrénu í Roccafeller center. Svo við skunduðum heim á hótel að létta á okkur. Sonja gerði sig að svaka skvísu og ég spurði hana af hverju hún ætlaði að vera svona mikil gella. Hvort að hún væri að fara að hitta forsetann eða hvað? Og hún hló bara. Greinilega að fara að hittann;0). Þegar niður að 42 stræti var komið (við vorum að fara að 50 stræti) þá var enginn leið opin upp á við því því það var allt lokað því það var svo mikið af fólki komið nú þegar til að sjá tréð tendrað sem var enn spenntara en Anna Huld. En eins og venjan er í New York þá eru þyrlur sveimandi yfir ef eitthvað mikið er um að vera. Þá fóru draumadísirnar tvær Anna Huld og Sonja Dögg að tala um hvað það væri rosalega frábært að sjá tendrað á trénu í þyrlu. Já einmitt og hvernig ætluðu þær að fara að því? Jú Sons ætlaði að tala við Buss. Ég vissi það! En ég benti þeim hins vegar á það að þetta tré væri samt mennskt en ekki himin hátt og efaðist örlítið um gæði þess atburðar úr þyrlunni góðu. Við gáfumst upp á að reyna að klessa okkur nær trénu því að þrátt fyrir auka 100 metra sem við komumst voru enn 500 í tréð fagra. Þannig að við ákvaðum að seðja hungrið á Planet Hollywood þar sem trénu var varpað á marga skjái. Ég var ekkert svakalega svöng þannig að ég pantaði mér salat. Það var salat með renntu. Það var heill iceberg kálhaus skorin í fernt ásamt einhverju skrautmeti til hliðar. Eftir það héldum við heim þar sem að rest of the crew var komin á hotel 17 og hlökkuðum við til endurfundnanna með þeim sem urðu tveim tímum seinna.

Eva pistlahöfundur

"Gítar"strengir

“But sometimes is only when you let go that you can make room for the rest of your life to show up”. (Marin) Og það er nákvæmlega það sem ég ætla að gera. Rúm vika síðan ég kom norður og á þessari viku hefur líf mitt fengið skýrari línur en mig hefði nokkurn tíman grunað. Hlutir hafa verið bornir fyrir mig sem eru þess eðlis að líf mítt getur byrjað með miklum ferskleika 2008. Eins og Marin segir á undan setningunni hér að ofan: “Að það sé þægilegt að halda í fortíðina og þess vegna viljum við stundum ekki sleppa henni . . .

Ég er búin að nota þessa fyrstu viku í það að mæta í verknám, taka íbúðina aðeins í extrun enda líður mér ekki eins og heima nema taka rútínuna á þetta, fara út að ganga og horfa á fyrstu og aðra seríuna af “How I met your mother” sem ég var svo heppin að Sonja keypti sér í USA. Svo að sjálfsögðu er ég búin að horfa á megnið af fyrstu seríunni af “Men in Trees” þar sem Marin segir meðal annars þessa frábæru setningu ásamt mörgun öðrum. Er búin að hlakka endalaust til hvers kvölds þegar ég fer samviskusamlega upp í rúm kl 23:00 og leyfi þeim að leiða mig á vit svefns og drauma. En nú er ég búin með allt sem ég hef og ætla næst að einbeita mér að ná mér í Gossip girl, Ugly Betty og Side order of life.

Ég var svo þreytt eitthvað á föstudaginn að ég beilaði á videokvöldi og var í staðinn hérna heima hjá mér og fór að taka til í fataskápnum þó að ég hafi nú gert það líka áður en ég fór til NY. Þetta var samt réttur tími því ég var svo feit á föstudagskvöldið að mér fannst ég líta illa út í mörgu sem ég mátaði og nú bíður nú einn stútfullur höldupoki eftir Rauða Kross gámnum og það er helst eitthvað sem ég þarf að gera fljótlega svona áður en ég verð mjó aftur;).

Rebekka bauð mér á rúntinn á laugardaginn þar sem við m.a. kíktum á Sísí og litla guttann og þar komst ég sko í feitt og uppgötvaði meiningu lífsins aftur he he he. Nýjasta “Despret”, “Gray´s”, tvo nýja af “Private practice” og fyrstu tvo þættina af “Gossip girl”. Já ég er sjónvarpssjúúuuuuuuk! Þetta varð til þss að mig langaði nánast að beila á djamminu á laugardagskvöldið og kúra mér frekar með þessu eðalfólki undir teppi en þar sem ég hafði tilkynnt Gunnsu, Erlu og Brynju það með viku fyrirvara að á djammið við skyldum skunda út þetta fysta laugardagskvöld á Ak þá hafði ég mig í partýgallann um kl 21:00. Það var eftir að ég hafði geyspað yfir eldhúsborðinu í Álfabyggðinni, þrátt fyrir eitt hvítvínsglas, sem var ekki að kveikja í mér. Brynja eldaði þessa fínu innbökuðu nautasteik sem ég renndi niður áður en ég skaust heim til að gera mig tilbúna.
Jón Valur kom svo og sótti mig rúmlega 22:00, gaf mér A+ fyrir útlit og þá hélt ég sæl í partý í Skarðshlíðina þar sem að ég gaf mig ekki út að geta farið í bæði partýin sem mér var boðið í. Eftir nokkra bjóra og mátulegt tjatt í síma og á staðnum þar sem bekkjarsystir mín tjáði mér hvað ég væri gefandi manneskja og hvað það væri gott að tala við mig (sem var nb byggt á samtali sem átti sér stað deginum áður) fórum við í bæinn. Fyrst á Amour í einn bjór og smá tjútt og svo á Kaffi Ak þar sem E&B og co voru komnar og hreiðra um sig á einu borðinu. Tónlistin var ömurleg og mætti halda að Akureyrirngar nái stundum ekki FM 957 og viti ekki hvaða tónlist hefur verið spiluð síðan 1990. Þegar ég ákvað að bregða mér svo út fyrir í 10 gráðu frost á kjólnum einum fata sem átti að taka um 5 mínútur breytist það í klst. Erla & Brynja voru farnar að hafa áhyggjur af mér og fannst þetta skrepp mitt orðið heldur meira undarlegt. Þegar uppi var staðið og inn var komið held ég að ég hafi verið orðin svo dofin að ég fann actually ekki fyrir kuldanum lengur. Þær tóku mér fagnandi og testuðu á mér líkamshita með því að koma við mig sem var eins og ísmaðurinn eða konan. Eftir að inn var komið ákvað ég að tékka á síðasta strengnum sem eftir var í hjarta mínu þar sem að reiði mín hefur aðeins verið að sjatlast. En sumar ákvaðanir í lífinu eru rangar og þetta var vissulega ein af þeim og nokkrum mínútum síðar þegar ég sá vinkonur mínar sagði ég þeim að hafa ekki einu sinni fyrir því að setjast þar sem við værum að fara á barinn þar sem að erindi mínu væri meira en lokið. Á barnum var mér boðið upp á skot og ég keypti mér stóran bjór sem svo sannarlega kikkaði inn þar sem ég man ekki meira sem gerðist þetta kvöld. En strengurinn slitnaði og í staðinn fyrir að reyna að laga hann ætla ég að henda honum og kaupa mér nýjan. Það fór sem fór og fyrir mér með skömm og niðurlægingu sem gerir mér auðveldara fyrir að hafa enga eftirsjá! Það versta við vonbrigði er ef þau koma frá einhverjum sem þú áttir síst von á. Ég held að þegar maður hefur trú á einhverjum og hann brýtur það þá gerir það þeirri manneskju erfiðara að komast aftur upp á þann stall sem maður hafði skapað honum. Jafnvel miklu erfiðara en einhverjum öðrum sem hefur aldrei komst þangað.

Hvað uppskar ég þessa helgi? Jú er hundveik heima; ískalt, með höfuðverk, ógeðslega hálsbólgu og hæsi! Eina gleðin mín í dag er hálsbrjóstsykur, bollasúpa, djús, te með engiferrót og hunangi. Ég ætla að vera orðin góð á morgun þar sem ég má ekki einn einasta dag missa.

Ég er bíllaus núna þannig að allar heimsóknir eru mjög vel fegnar. Ég get alltaf hent í vöfflur eða pönnsur eða hrisst eitthvað annað fram úr erminni.

Hvað karlmenn varðar. Ég held í alvörunni að bloggið mitt verði ekki skemmtilegt lengur ef ég næ mér í kærasta;0).... . Eins og ég sagði við Erlu & Brynju. Við erum í góðum málum. Það er von á nýjum mönnum, ferskum mönnum um næstu helgi þar sem háskólarnir væru að koma, einnig þar næstu helgi þar sem fótboltamót fjármálamanna er (og maður þarf nánast ekki að kaupa eigin bús) og svo um þar þar næstu helgi því þá verðum við komnar til RVK. En munum ávalt að betra er autt rúm en illa skipað.
Næsta helgi: Vísindaferð hjá Eir og háskólarnir að koma. Ætla að halda matarboð á laugardeginum.
Þar næsta helgi: Gestir! Ég krossa bara fingurnar. Þá verður sko partý. Og gleymum ekki verðbréfaguttunum;0)
Þar þar næsta helgi: Stóra vísindaferðin til RVK og Evan heim í mánuð.

Ég ætlaði að nota þessa viku til að blogga um New York en eins og vinkonur mínar segja það er aldrei lognmolla í kringum mig. En ekki það að ég búist við kraftaverki á virkum degi þannig að hérna bráðum kemur fyrsti kaflinn í Ameríkusögunni. Er allavega byrjuð á honum.

Eva Hola

Uppgjör ársins

Hvað bara árið 2007 í skaut sér? Hverjar voru vonir mínar og draumar fyrir árið? Samkvæmt ársspá spámanns.is þá áttu fiskarnir að passa sig því þeir myndu komast annsi nálægt því að upplifa drauma sína þetta árið.
Ólíkt árunum þar á undan ákvað ég að gera ekki miklar væntingar til ársins 2007. Oddatöluár hafa samt alltaf verið mér happadrjúgari en þau sléttu þannig að þetta ár mátti fyrir mér vera medium og vonandi meira upp í tall.

Stilklum á því helsta:

• Í upphafi árs byrjaði ég aftur að drekka eftir mennska meðgöngulanga drykkjupásu, allt svo 9 mánuði.

• Í ársspánni minni í Nýju lífi fyrir árið 2007 voru lokaorðin svo hljóðandi: " . . . Og ástin já hún verður þarna líka!" Ég veit nú ekki hvað you all kallið ásina nú til dags en ást er eitthvað sem er ekki partur af programmet i min livet allavega ekki í þrengsta skilningi orðsins.
• Ég ákvað að gerast vandlát á vín og menn í upphafi árs, en hvorugt stóð lengi! Karlmenn og áfengi eru líka hættuleg blanda. Ég ákvað að taka áhættu sem ég sé svo sem ekki eftir því að hafa gert því að lífið er ein áhætta og ef þú spilar ekki leikinn geturðu ekki unnið. Ég ákvað að hætta að ljúga til um nafn, aldur og hvað ég geri í lífinu eftir að ég komst að því að strákar ljúga líka og ég var illa nöppuð einn ágætis dag í janúar. Það er hægt að kenna gömlum hundi að sitja og ég hef bætt mig blómlega.
• Það var þó ekki fyrr en eftir að ég fékk bókina ástargaldrar í afmælisgjöf frá Önnu Þóru sem "hlutirnir" fóru að gerast. Fyrrverandi "kærasti minn" dúkkaði upp hér í apríl en blessunarlega var ég ekki á staðnum þar sem ég hefði sennilega fundið á mér auma og reddað málunum (ekkert kynferðislegt þó) en þetta var vonandi í síðasta skiptið sem ég heyri frá honum þar sem ég ákvað að vera sterk og svara ekki kallinu!
• Kynntist mis minnugum og merkilegum mönnum á árinu. Þeir tilheyra ýmsum stéttum þjóðfélagsins. Grunskólamenntun til masters. Ákvað á tímabili, undir lok ársins að ná mér í aumingja, hef ekki fundið hann, komst nálægt því en...... Þeir eru víða þannig að ég þarf ekkert að örvænta. Maður tekur ekki út úr gleðibankanum tóman blús en hvað þennann reikning varðar var það ekkert nema blús og í loks ársins innistæðulaus tékkareikningur sem fór oftar en ekki í mínus á síðasta ári!
• Ef ég myndi hlusta á öll þau tákn sem hafa komið inn í líf mitt myndi ég hald að guð almáttugur væri að segja mér að vera ein en sama hversu oft ég fell fram fyrir mig þá virðist ég alltaf standa upp aftur sem vinkonum mínum þykrir aðdáundarvert. Þær hafa oft fengið forsíðufréttir sem eru gleymdar á morgun því þær endast svo stutt. Mér finnst það aðdáunarvert að þær séu ennþá að hlusta. Ég held að þær séu farnar að krossa á sér fingurnar þegar ég hringi þess efnis að ég hafi ekki rekist á einhvern vonlausan rómantíkus þennann mánuðinn. Ég sé betur sett ein. Þannig ég á ekki von á því að það komi neinn sem passar í púslið á þessu ári. . . . Ekki að ég sé eitthvað svartsýn. Nei það er einfaldlega enginn til sem er nógu góður fyrir mig!

• Fékk íbúð í hjarta Reykjavíkurborgar fyrir sumarið og vann á sængurkvennagangi og fann minn starfsvettfang í lífinu. Ekki að ég vissi það ekki fyrir hvert leið mín lá alltaf. Stefnan hefur alltaf verið í þess átt. Átti gott sumar. Mikið af sumarbústaðarferðum, sólbaðsferðum og kaffihúsarferðum. Fór loksins í Fossvogsdalinn, Elliðaárdalinn og Hljómskálagarðinn. Píkudjammið var líka vel heppnað.

• Ég fór á frændsystkinamót með öðrum afkvæmum systkinum hans pabba. Það var rosa stuð hjá okkur. Við systkinin vorum kosin í næstu nefnd. Þykir óendandlega vænt um að við gerðum þetta þar sem amma og afi kvöddu okkur bæði áður en árið var á enda. Jóa mín fór líka á annan stað.

• Tvær bestu vinkonur mínar og fleiri góðar vinkonur eignuðust litla engla á árinu. Fékk meira að segja að vera guðmóðir eins þeirra. Ein elsta vinkona mín gifti sig og tvær aðrar gengu að eiga sína heittelskuðu.

• Fór í verknám í öldrunarhjúkrun, á vökudeildina, á fæðingardeildina upp á Skaga þar sem ég fékk að fylgjast með einu kraftaverki og krabbameinsdeildinni sem er lærdómsríkasta verklega nám sem ég hef farið í.

• Ég fékk óvænta afmælisveislu hjá Önnu Huld og stelpunum mínum.

• Fór í roslega skemmtileg partý og matarboð hér og heima á Skaganum. Fór m.a. á páskaballið og komst að því að ég tala tungumál sem enginn annar skilur en hefur í sér íslenskar slettur eins og "félagi félagi" og "heim". Komst loksins á Októberfest og Burnkvöld. Var nokkuð aktív í skemmtanalífinu, aðalega á Akureyri. Stelpudjamm, Furulundardjamm, stjórnardjamm.

• Áttaði mig á því að markaðurinn í dag er ungur. En það er alltaf verið að skila einhverju sem ekki passar og vona ég ef í alvörunni það er ekkert annað out there því að einn slíkur góður eldri skili sér fyrir rest.

• Fór á frábærta árshátíð FSHA sem var mín síðasta í þessum skóla þar sem ég verð erlendis þegar sú alvörunni síðasta verður haldin.

• Ég fór nokkrum sinnum í átak með engum árangri.

• Fékk lánaða bókina Flugdrekahlauparann. Las 3 kafla í "Flugdrekahlauparanum" og einn í "Munnkurinn sem seldi sportbílinn sinn". Skilaði Flugdrekahlauparanum.

• Ég fékk "kaffi Akureyrar" pestina sem er mestu veikindi sem ég hef lent í í mörg ár. Fékk upp í 40 stiga hita og var hálf meðvitundarlaus upp í sófa og Anna Huld þurfti gjörsamlega að gera allt fyrir mig. En ég var ekki sú eina og pestin herjaði á vinkonuhópinn nánast eins og hann lagði sig. Pestinn er nefnd þessu nafni vegna þess að þeir sem veiktust fóru á Kaffi Ak helgina áður.

• Var í fyrsta skipti tekin fyrir hraðakstur og það á afmælisdaginn.

• Stelpurnar mínar útskrifuðust sem hjúkkur og fluttu frá Akureyri og fóru að vinna eins og fullorðið fólk. Ég flutti ein til Akureyrar í lok ágúst í litla kósý íbúð sem ég kýs að kalla heimili. Fyrsta skiptið og lengsta skiptið sem ég bý ein yfir vetrartíma síðan ég flutti á Ak fyrir 5 árum síðan. Fór með stelpunum mínum í road trip á austurland. Þær komu líka sitt á hvað þrisvar sinnum að heimsækja mig í vetur.

• Fór í gegnum búslóðarkassana mína í fyrsta skipti síðan ég byrjaði að safna í búið fyrir 10 árum.

• Gerði heiðarlega tilraun til að tíka mig upp í haust.

• Fór í þotu til Akureyrar.

• Var kosin formaður nemendafélagsins Eirar.

• Fór til miðils sem sagði að maðurinn minn væri á tröppunum hjá mér. Hann hefur enn ekki látið sjá sig. Hann tilkynnti mér einnig hverjir væru ekki mennirnir mínir en þar sem ég virðist stundum detta út hvað þetta málefni varðar þá gleymdi ég því svona einu sinni eða tvisvar.

• Júlía talvan mín féll í dá en fékk endurlífgun og unir sér nú í Sandgerði. Þó að ég sakni hennar vissulega fékk ég nýja í hennar stað Xeníu. En það er alltaf bara ein Júlía.

• Ég tilkynnti að engin vinkona mín væri ólétt hér á blogginu mínu, innan við 100 mínútum síðar frétti ég að von væri á fjölgun.

• Ég bókaði ferðir til New York og Mancester. Fór svo til New York sem var frábær ferð í alla staði og held meira að segja að hafi toppað síðustu skemmtilegustu utanlandsferð sem ég fór í.

Ætlaði nú að sleppa þessu með karlpenninginn þar sem að aldrei gott kemur af því en þetta væri ekki uppgjör nema dramantíkin væri með. En guð sendi mér sterkt tákn í upphafi árs. Ég er með þér guð, ég er með þér.
Árið 2007 var ágætis ár. Ég væri ekki sú manneskja sem ég er í dag nema fyrir það sem gerðist hvort sem það var á árinu 2007 eða árunum þar á undan.

Eina sem ég hef ákveðið að árið 2008 mun snúast um mig og mig eina. Rassgatið á sjálfri mér frá A - Ö. Ég ætla að fara í sjálfskoðun, rækta líkama og sál. Ég fékk góða andlega bók í jólagjöf sem ég ætla að tileinka mér ásamt "Munnknum sem seldi sportbílinn sinn". Ég ætla líka að reyna að sofa (já ég áttaði mig á því að svefn er mér mikils virði) og stunda hugleiðslu. Ég ætla líka loksins að reyna að mála. Ég ætla ekki að flækja líf mitt að óþörfu og reyna að forðast þannig fólk frá mínu umhverfi. Ég ætla að reyna að borða hollan mat og hreyfa mig reglulega án þess að setja fram stíft prógramm. Ég ætla að reyna að brosa meira og vera hamingjusöm sem ég er mestan hluta ársins. Þetta verður vonandi brot af því besta:)

En árið er hafið . . . á morgun er stefnan sett á tvö partý og svo djammið í miðborg Akureyrar sem er þó bara upphitun fyrir næstu helgi. Þar verður ekkert skyggni né veiðihár sett upp. Bara grammies og ósama.

Gleðilegt ár honey boney´s.

Eva Ára

Mánaðartímabil & fylgihlutir

Ok. Ég geri mér fullkomlega grein fyrir því að það er ekki vinsælt en er það ekki svolítið svalt að hafa síðasta alvöru færslu síðan 11. desember og blogga nú 11. janúar?

Ástæðan er sú að ég var bara upptekin. Ekki bara svona venjulega heldur meira svona + 3. Mér finnst ég í alvörunni ekki hafa náð almennilega að slaka á síðan í október. Í nóvember var endalaust eitthvað að gera sama hvort það var í skóla, félagslífi eða því persónulega. Svo kom desember með utanlandsferð, prófum og jólaundirbúningi. Þess fyrir utan var ég að reyna að hitta sem flesta ástvini mína og vinna á Sóltúni, byrjaði 23. desember (eftir að jólin hjá mér máttu koma s.s. allt tilbúið) og vann til 1 janúar. Fór þá að læra, tók tvö sjúkrapróf, vann eina vakt á sængurkvenna 5. janúar og var flogin norður daginn eftir. Byrjaði svo á Slysó á mándeginum sem ég kláraði í dag. Fer svo á svæfinguna á mánudag í viku og svo er það bara lokaverkefnið á fullu spani fram í febrúar þá er það verknám í heilsugæslu í 3 vikur og svo aftur lokaverkefnið.

Ég var verðurteppt á Akureyri í einn dag sem var svo ekki vinsælt því mig hlakkaði svo til að fara heim:(. En ég kíkti á próflokadjammið en var ekki alveg í fílingnum þar sem það var heimfararsnið á mér þannig að ég fór heim um kl 01. Ætlaði svo að vakna snemma á laugardagsmorgninum en síminn hans Margeirs sem ég var búin að skila og taka aftur eftir að vera búin að gefast upp á þeim nýjasta drapst um nóttina og svaf ég yfir mig til kl rúmlega 11. Já til kl 11!

Þegar heim var komið tók ég jólarúnt með m & p og tók svo til við að pakka inn mínum 20 jólagjöfum og gerði það nánast á einni kvöldstund. Ég var ánægð með pakkaskrautið í ár (þó að sumum hafi kannski þótt gott komið) enda fjölskyldan mín mjög mikið fyrir að dúllerast í því að gera umbúðirnar fallegar. Ég á skraut á heilt jólatré sem ég hef bara fengið sem pakkaskraut. Hlakka til að sjá það allt á einu slíku að ári. Svo á þessari viku sem ég átti frí skrifaði ég 60 jólakort, gerði góðverk fyrir jólin, fór á tvenna kórtónleika þar sem var yndislegt að sitja, loka augunum og fá gæsahúð við "Ó helga nótt", eyddi tíma með vinkonum mínum, horfði á fystu seríuna af brothers and sisters, fór í heimsóknir og reyndi að vera með fjölskyldunni, bakaði 3 tegundir ( svona til að bæta við þessar 7 sem mamma bakaði) af smákökum, gerði jólakonfekt með pabba, 9 tegundir og pakkaði inn í 10 öskjur til að gefa fólki nálægt hjarta mínu með jólakveðju. Bar það svo út ásamt pökkum og kortum með systkinabörnum mínum. Já. Ég elska jólin! Í ár ákvað að byrja að safna í jólaþorp þar sem mig langar ekki að safna einhverju sem allir eru að safna eins og Georg Jensen (þó ég eigi tvo og finnst flott að eiga þá) eða íslensku jólasveinunum. Ég keypti mér því fallega kirkju sem fyrsta hlutinn. Þannig verður því háttað að ég má kaupa mér einn hlut fyrir jól og einn eftir jól á útsölunum. Á þorláksmessu skellti ég mér svo í RL og keypti mér slatta af jóladóti á 75 % afslætti m.a. hús í jólaþorpið og keypti mér því ekkert eftir jól.

Ég byrjaði svo að vinna 23. des. Eygló og Hannibal voru svo almennilega að lána mér íbúðina sína á Skólavörðustígnum um hátíðarnar þannig að þegar ég var á kvöldvakt/morgunvakt eða þegar veðurguðirnir voru mér eigi hliðhollir þá átti ég þar samastað. Voðalega gott að vera svona í miðbænum. Fékk mér meira að segja göngutúr niður Laugarveginn á þorláksmessukvöld í fyrsta skipti. Á aðfangadag var ég að vinna til kl 16 sem mér fannst rosa skrítið enda aðfangadagur heilagur fyrir mér frá upphafi til enda. Ég kom svo heim kl að verða 17:00 og þá kom Ella Dóra mín aðeins í heimsókn, fór í sturu 17:15 og var mætt um kl 17:30 til messu ásamt öðrum prúðbúnum kirkjugestum. Superwoman. Já ég er alveg rosalega ánægð með mig þessa dagana ef þið vorum ekki búin að taka eftir því. Svo borðuðum við bara í rólegheitum eins og alltaf og til að gera langa sögu stutta þá nánast reif ég upp mína pakk á klst þ.e. milli 00:30 og 01:30 eftir að vera búin í kaffi hjá Jón og Rannveigu. Ég fékk svo mikið af fallegu dóti í jólagjöf. Ég fékk Marimakko skál og vatnskönnu, iitala kertastjaka, Rosendhal glös, verkfærasett, saumasett, Georg Jensen 2007 óróann, 2 x gjafabréf, gjafakörfur úr body shop, vettlinga, hanska, boli, tréfil, bók, hálsmen frá Aldó, Sign hring, kortaveski, glerskreytingu, klút sem mig langaði svo í, nærföt, sokka, rosalega flott ekta spari sængurföt og svo meira snyrtidót. Litla dekurrófan. Já ég á ekki börn, það er málið.
En þessi jól voru nú svolítið öðruvísi en ég hafði ekki efni á að hafna einum einasta vinnudegi þar sem Mastercard er að rukka mig um nokkuð góða summu. Svo góða að ég skil það ekki einu sinni sjálf og nú er ég sjálf farin að hallast af því að maðurinn minn þurfi í alvörunni að vera tannlæknir eins og mamma segir. Ég var að vinna á jóladag og missti því af hangikjötinu. Það var ekki bara mig sem vantaði við hátíðarborðið heldur Jóu, ömmu og afa þannig að þetta var allt öðruvísi en vanalega. Ég vann líka á annan í jólum en kom svo heim, fór í jólaboð til Nenna og Nancy, innfluttnigspartý og á 2 í jólum ballið með stelpunum. Varð svona mökk ölvuð, skemmti mér konunglega og vaknaði daginn eftir heima hjá Ellu minni í öllum fötunum eftir að vera búin að slá hana og annað slíkt fyrir gestrisnina. Plássfrek . . . ! Nei nei nei.

Svo vann ég bara meira og var þess á milli með bækurnar í kjöltunni. Reyndar var hann Kristían Mar Kjaran skírður þann 29. desember og þar komst ég í það ábyrgðarhlutverk sem guðmóðir enda ber ég ábyrgð á kristnilegu uppeldi hans. Svo hló Maren bara þegar ég sagðist ætla að sækja hann kl 11 daginn eftir til að taka hann til messu. Halldóra Kristín bjargaði mér alveg þar sem ég átti að vera á 12 tíma næturvakt á sængurkvenna . Takk takk elskan. Þú ert best.Var að vinna á gamlársdag, kom heim, borðaði, horfði á annálana og skaupið og var komin í bólið kl 00:38, fór svo aftur að vinna á nýársdag. Restinni af dögunum heima eyddi ég svo í skruddunum, tók próf fimmtudag og föstudag heima upp á skaga. Spilaði svo á föstudagskvöldinu með Hrund, Mæsu og Andra.

Á laugardeginum fór ég svo á eina vakt á sængurkvenna, mínum heimavelli. Alltaf jafn æðislegt. Eftir það brunaði ég í Sandgerði í mat. Dáðist mjög svo af jólatré systur minnar. Pabbi gaf henni það víst í fyrra og bauð mér eitt slíkt sem ég neitaði og sagði víst orðrétt: "Nei, á mínu heimili verður bara alvöru jólatré." Hmmmm vildi núna að ég gæti tekið það til baka. Þó að alvöru jólatréð hjá bróður mínum hafi verið það fallegasta sem ég hef séð þessi jólin. Um kveldið var svo tími til að fagna og fór ég með Guðrún Dúfu og Guðrúnu vink hennar á Apótekið. Hitti það Kötlu, Elsu og Soffíu. Skemmti mér mjög vel en var alveg búin að því og sofnaði í sófanum yfir Kill Bill þegar heim var komið meðan Gudda gerði þessa líka djúsí samloku. Ég sofnaði um leið og síðasta bitanum var kingt og var leidd inn í rúm. Eitthvað var nú þreytan að segja til sín og svaf ég af mér tímann minn í plokkun daginn eftir en það er gott að vera í þotuliðinu þar sem ég mátti bara koma þegar ég vaknaði. Svo flaug ég heim á leið norður strax eftir það með 25 kg töskuna mína merkt þung! Alltaf gott að koma heim hvar sem maður tilgreinir heima.

Nú er ég búin að koma mér fyrir heima þ.e. þrífa, vaska upp og henda í nokkrar þvottavélar. Finnst ég ekki vera komin heim fyrr en ég er búin að því. Það er farin að verða árlegur viðburður hjá mér að breyta í janúar því mér finnst svo sorglegt að taka niður jóladótið. Þannig að ég fór í smá leiðangur í Kringluna, Ikea, Glerártorg og miðbæ Akureyrar og keypti mér smáhluti (Glervasa fyrir flotkert, glerbakka fyrir eplakertinn, lukt, nýja kertatjaka, seríur, flotkerti, ilmkerti, servéttur, klukku og svo tók ég að sjálfsögðu með mér margt fallegt sem ég fékk í jólagjöf:0).
Kannski er ég bara kaupsjúk eins og hún frænka mín og er bara að reyna að fela það með því að finna mér ástæður til að kaupa það. Kannski.

En þá er þessum upptalningapistli sem mér þykja vanalega leiðinlegir lokið en mér fannst þessi bara nauðsynlegur þar sem ekki var hægt að rekja ferðir mínar s.l. mánuð. En ég var kannski meira að gera þetta fyrir mig sjálfa.

Eva Upprifjaða

Örvænting . . .

Engar áhyggjur, ég er hér enn!

Dálítið busy núna en kem fílefld til leiks á morgun!

Spennið þriggja punkta beltin. Margir spennandi postlar framundan, New York ferðin í 3 hlutum, jólin og síðast liðin mánuður, og síðast en ekki síst árið 2007 gert upp með pompi og prakt og tilheyrandi dramos.

Þar til tomorrow.

Keep it real homies. . . . guð hvað þetta var laim.

Eva nýársbomba